Паводле п’есы Анатоля Вярцінскага
Жылі нашыя продкі, не ведаючы бяды, і кожны з іх быў малады. Але з аднаго часу ўсё змянілася. Адгэтуль мы марнеем ды старэем. Але чаму так адбылося? Можа таму, што за дабро людзі сталі ліхам плаціць? Таму, што кожны на іншых, як на ворагаў пазірае? Чаму людзі, не зважаюць на тое, што згода будуе, а нязгода руйнуе? І бачыць нават не жадаюць, з-за чаго іх век хутка мінае, чаму з іхных сэрцаў цеплыня знікае….
Рэжысёр: Аляксей Ляляўскі
Мастак: Таццяна Нерсісян
Музыка: гурт “Нагуаль”
7+
Фота: архіў тэатра
